Tango
Pochodzenie tanga nie jest do końca ustalone. Wiadomo, że pojawiło się w latach ’80 XIX wieku na przedmieściach Buenos Aires i Montevideo. Źródeł tanga dopatruje się w takich tańcach jak: habanera z Kuby, candombe z Afryki czy milonga – ludowa muzyka pompasów.
Nie królowało na salonach 😉 – tańczono je raczej w dzielnicach portowych, w barach i domach publicznych.
Było jednym z pierwszych tańców (razem z walcem, polką) gdzie mężczyzna i kobieta się obejmowali razem. Tańczyła głownie „biedota” i początkowo tylko mężczyźni. To właśnie tam powstał prawdziwy duch tanga – pasja i namiętność, smutek i marzenia o lepszym życiu, miłość i rozstanie – to wszystko wyrażano w muzyce i właśnie w tańcu. Z tego też powodu tango było tańcem potępionym. Symbolizowało relacje między mężczyznami i kobietami „lekkich obyczajów Tango miało w Europie wielu przeciwników, najwięcej pośród stróżów publicznej moralności. W purytańskiej Wielkiej Brytanii, wciąż jeszcze znajdującej się pod wpływami wiktoriańskiego stylu życia, ten taniec towarzyski został zakazany w 1907 roku.