Dzieje
Wojna 5-letnia
Najbardziej smutny okres Historii dla kraju miał miejsce w 1864r kiedy to prezydent Mariscal Lopez wypowiedział wojnę Argentynie, Brazylii i Urugwajowi równocześnie. Lopez był zarozumiałym, ograniczonym, przesiąkniętym duchem militaryzmu prezydentem.
Skutkiem było sojusz ów 3 państw i wspólny kontratak. To był początek wojny znanej jako Guerra de la triple alianta. Na początku wojny giganci zaproponowali ugodę i przerwanie walk. Warunkiem było opuszczenie stanowiska i wyjazd z kraju. Lopez nie zgodził się.
Gdy brakowało już żołnierzy minister poinformował o tym Lopeza, na co ten kazał wysłać na front dzieci z domalowanymi wąsami. 3,5 tyś chłopców przebrano w dorosłe ubrania, namalowano im wąsy i wysłano na bitwę. W starciu z Brazylijską kawalerią wszystkie zginęły. Swoje niepowodzenia Lopez przypisywał zdradzie i kazał stracić kilkuset najwybitniejszych obywateli paragwajskich a Wsród nich własnych braci i szwagrów, ministrów i kapłanów. Lopez ginie w 1870 ok. kuli brazylijskiej.
16 sierpnia obchodzi się w Paragwaju Dzień Dziecka na cześć tych dzieci.
W konsekwencji przez 5 lat wyginęło 75% Paragwajczyków. Kiedy wojna się skończyła okazało się że zginęło 99% mężczyzn powyżej 20 roku życia. Pozostały tylko kobiety i dzieci. Brazylia i Argentyna odcięły sobie po kawałku ziemi o łącznej powierzchni 150 tyś km kw. Na jednego mężczyzną przypadało 20 kobiet.
Robert Chodasiewicz syn ziemian polskich na Litwie porwany jako młody chłopak do armii carskiej. Pewnego dnia już jako oficer podczas wojny krymskiej wysłany został na zbadanie terenu przed pozycjami angielskimi wysunął się znacznie do przodu i dobrowolnie oddał się w ręce Anglików. Ci włączyli go do swojej Służby wywiadowczej. Dzięki temu mógł potem się przenieść do Francji i Anglii a następnie do USA, gdzie walczył podczas wojny secesyjnej w 1865r. W tym samym czasie wybuchła wojna pomiędzy Arg, Bra, Ur i Paragwajem. Późniejszy prezydent Arg Sarmiento werbował w USA byłych żołnierzy do armii argentyńskiej. Tak Chodasiewicz trafia do Paragwaju. I jako oficer sztabowy odbywa całą kampanię paragwajską. Po wojnie osiedla się już w Argentynie.
2 połowa XXw
W wyniku zamachu stanu lat 50. władzę objął Alfredo Stroessner. Stroessner podporządkował sobie i rozbudował Partię Czerwoną, która wraz z wojskiem, stała się głównym filarem jego rządów. Członkowie proreżimowej partii cieszyli się ułatwionym dostępem do miejsc pracy i opieki zdrowotnej. Dyktator rządził zmieniając konstytucję tak, by mógł uczestniczyć w kolejnych wyborach i utrzymując stale stan wyjątkowy. Pod pozorami demokracji brutalnie zwalczał opozycję w kraju i za granicą. Służby bezpieczeństwa stosowały tortury (tj. rażenie prądem, czy wbijanie szpilek w paznokcie ofiar), a ofiarami zbrodni padali nawet senatorowie. Pod jego rządami kraj stał się bezpieczną przystanią dla obalonych dyktatorów i nazistowskich zbrodniarzy (m.in. Josef Mengele). Od drugiej połowy lat 50. reżim Stroessnera był zwalczany przez antyrządową partyzantkę, a od lat 60. także przez Kościół katolicki. W polityce gospodarczej rząd udzielił gwarancji (udogodnień) obcym inwestycjom, a dzięki bliskim relacjom z USA uzyskał pomoc gospodarczą i kredyty międzynarodowych organizacji finansowych. Na bogaceniu się kraju, wbrew propagandzie Stroessnera, korzystali niemal wyłącznie posiadacze ziemscy i najbogatsi biznesmeni. Rząd w pewnej mierze utrzymywał się z przemytu, handlu narkotykami i nielegalną bronią. W 1963 roku Stroessner przeprowadził reformę rolną (podział ziemi państwowej bez naruszania latyfundiów). W 1983 roku został wybrany na 7. kadencję. Obalono go 3 lutego 1989 roku w wyniku wojskowego zamachu stanu. Powoli następowała demokratyzacja kraju.
We wrześniu 2002 roku Transparency International uznała Paragwaj za najbardziej skorumpowany kraj Ameryki Łacińskiej i 3. na świecie.