Walki kogutów
Walki kogutów: Odbywają się we większych wioskach, przedmieściach większych miast. Pasjonują się nimi biedni i bogaci.
Na ogół arena ma 6m średnicy i oddzielona jest od widzów płotkiem lub rozpiętym płótnem wysokości 40cm. Zakłady robą widzowie i właściciele kogutów. Dawniej walka toczyła się do śmierci jednego z kogutów.
Obecnie arbiter śledzi przebieg walki i przerywa ją w momencie gdy jeden z przeciwników nie ma sił walczyć lub jest zbyt pokiereszowany. Walka która trwa 40 min bez wyniku uznana jest za nieważną. ( W Meksyku przytwierdza się dodatkowo kogutom metalowe zaostrzone ostrogi, w Wen. rodzaj szabelek o tępym ostrzu zwanych espuelas cubanas, które nie powodują głębokich ran ani rozlewu krwi).
Gallos de Rina – koguty przeznaczone do walki wymagają włożenia wiele wysiłku przez hodowców. Trzydniowe kurczę szczepi się przeciwko chorobom, karmi kukurydzą i specjalną pożywną wysokokaloryczną karmą. Młody kogut po wygraniu 6-7 walk w przeciągu 2 lat zostaje zaliczony do klasy campeon – mistrzów. Campeon jest w stanie stoczyć ok. 12 walk. Jeżeli je zwycięży i pozostaje w dobrej kondycji przeznacza się go na padrote – na hodowlę. Cena dobrego padrote jest b. wysoka.
Ciekawostki (podzakładka)
Gaseosa – Słodki napój gazowany każdego rodzaju. Jedna z ulubionych rzeczy mieszkańców Ameryki Płd. W każdej restauracji i sklepie. Smakuje najczęściej jak rozpuszczone landrynki. Znane są marki międzynarodowe i lokalne. bardzo słodkie z ogromną ilością konserwantów i chemii.
Zupa paragwajska – To kukurydziany placek z dodatkiem smażonej cebuli, jajek i sera, Gruby na kilkanaście cm, wilgotny, miękki i pieczony w blasze. Być może że zupa wzięła się od Indian którzy z kukurydzy i manioku robią papkę i w liściach bananowca pieką ją nad ogniem. Ale anegdota mówi że prezydent Lopez poprosił swego czasu swojego osobistego kucharza o przyrządzenie zupy. Ten przez pomyłkę wsypał za dużo mąki kukurydzianej i zupa tak zgęstniała że zrobił się placek. Nie było już czasu na zmiany i kucharz zaserwował Placek zupę jako regionalny specjał.. Tak powstało narodowe danie..
Harfa – Pomiędzy tangiem, sambą, bossanovą i andyjskimi melodiami gra nietypowy instrument – paragwajska harfa, narodowy instrument Paragwaju. Zrobiona z egzotycznego drewna, ma 1,5m wysokości i 40 strun. Została przywieziona przez misjonarzy. Anton Sepp wyruszył z płn. Włoch do Buenos Aires aby nauczać religii. Spędził 42 lata w Ameryce i nigdy nie wrócił już do domu. Tak trafiła tu harfa.
Znachorka – Można ją spotkać przy targowisku, dworcu i spędzie ludzi. Rozpoznasz ją po moździerzu, z drewnianym tłuczkiem i kłębkiem ziół, łodyg, korzonek. Znachorka przyrządza osobisty zestaw leczniczy ziół dla każdego klienta i natychmiast go aplikuje. na trawienie, ból głowy depresję, nerwowowość, trudności z oddychaniem, na brak sił – na co chcesz
Pampero – zimny wiatr z południa. Wiatr który wdziera się wprost z Antarktydy przez równinę Argentyńską.
Prysznic – Brazylijski wynalazek z lat 30 XXw. Zamiast podgrzewać cały boiler z wodą elektryczny prysznic podgrzewa wodę która na bieżąco przez niego przepływa. Problem pojawia się jak prysznic został podłączony byle jak i styki zaczynają być oblewane przez samą wodę..
Bibliografia
„Blondynka w Paragwaju” Beata Pawlikowska
„Na ciemnych wodach Paragwaju” Stefan Barszczewski